Malarz, rysownik wybitny przedstawiciel polskiego malarstwa figuratywnego, pedagog. Obecnie prowadzi pracownię malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował tam w latach 1975-1980 pod kierunkiem prof. Stefana Gierowskiego, wielkiego artysty współczesnej malarskiej awangardy.

W 1982 roku był jednym ze współzałożycieli najważniejszego ugrupowania tzw. Nowej Ekspresji lat 80-tych, czyli Gruppy. Członkowie jej poprzez swoją sztukę pokazywali dylematy i artystyczne wybory czasu stanu wojennego. Jarosław Modzelewski brał udział w niemal wszystkich wystawach i akcjach Gruppy. Współredagował też pismo „Oj dobrze już”.

W początkowym okresie twórczości Artysta skłaniał się ku abstrakcji, wykorzystując proste znaki i emblematy, a także sylwetki odbijane przy pomocy szablonów. W 1984 roku podczas stypendium w Niemczech, namalował wspólnie z Markiem Sobczykiem cykl czterech wielkoformatowych kompozycji na papierze, m.in. pracę „Modlitwa niemieckiego księdza albo próba ołówka", która była reakcją artystów na zamordowanie księdza Popiełuszki. Kolejne dzieła artyści stworzyli wspólnie w latach 1994-1998. Ich praca została uwieczniona wystawą w Warszawie w 1998 roku pt.: „Szesnaście wspólnie namalowanych obrazów".

W 1991 roku, wspólnie z kolegami z Gruppy: Markiem Sobczykiem i Ryszardem Woźniakiem oraz Piotrem Młodożeńcem, Jarosław Modzelewski założył i do 1996 roku prowadził prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. W latach

1986-1989 zbliżył się do realizmu, jednak nadal, mimo figuracji i wyłagodzenia kompozycji, pojawiał się w jego dziełach efekt swoistej nierealności (dublowanie postaci, figury osadzone w przestrzeni nierzeczywistej, niepokojącej). W 1989 roku Artysta powrócił do scen traktowanych bardziej dekoracyjnie i powtarzających się motywów. Całą dekadę lat 90-tych, określoną w jego twórczości mianem „malowanych orzeczeń", charakteryzowały uproszczenia, schematyczność w ujęciach postaci ludzkich, umieszczanie figur czy prostych obiektów w abstrakcyjnych tłach. W 1997 roku nastąpiła zmiana używanej przez Jarosława Modzelewskiego techniki malarskiej z olejnej na temperową. Zamiarem Artysty było ożywienie płócien przez technikę tempery, która pozwala na swobodniejsze kształtowanie faktury płótna.

Jarosław Modzelewski nazywany jest często malarzem ikon codzienności. Podejmuje wątki polityczne, literackie, historyczne i egzystencjalne. Głównym tematem Jego płócien jest człowiek, ale Artystę interesuje także martwa natura i pejzaż. Często przedstawia banalne, chociaż nie pozbawione napięcia emocjonalnego sytuacje. Operuje lapidarną formą i momentalną narracją maluje chwile zobaczone w rzeczywistości i zatrzymane jak stop klatka w kadrze obrazu: prosta czynność wykonywana przez człowieka, fragment wnętrza albo pejzażu. Każdy obraz mieści się w granicach realizmu. Jednak sposób ujęcia tematu jest umowny, uproszczony. Kunszt i wyobraźnia Artysty sprawiają, że to co powszednie, zamienia się w to, co uniwersalne.

Obrazy Jarosława Modzelewskiego znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych polskich i zagranicznych.

Sam Artysta mówi o sobie –„Stanąłem po stronie rzeczywistości, realności. Wydaje mi się, że właśnie poprzez nią daje się mówić rzeczy ważne, rzeczy wysokiej próby. (...) Jestem konserwatywny. Uważam, że zarówno w sztuce, jak i w życiu istnieją i muszą istnieć wartości stałe, niezmienne i niezależne od czasów. To pryncypia i nie można od nich odejść. Powinnością artysty jest pilnowanie tych wartości naturalnych, wrodzonych.