Pochodzi z Białorusi, obecnie mieszka na Dolnym Śląsku. Wystawia swoje prace na Białorusi, Ukrainie i w Polsce. Malarstwo Vladimira oscyluje wokoł dwóch kręgów tematycznych – pejzażu i martwej natury. Prawie wcale nie widać w nim postaci ludzkiej. Vilenchyts niemal całkowicie odhumanizował swoje malatstwo; tak jakby poszukiwał piękna w przyrodzie, kwiatach, naturze, a nie w ludziach. To co fascynuje artystę to nie człowiek sam w sobie, ale przedmiot jego kultury – kulturowy artefakt, który po człowieku pozostał. Niekiedy w kompozycji znajdziemy też owoc – przedstawienie natury. Zderzenie się tych dwóch odwiecznie ścierających się sił (natury i kultury), zostaje złagodzone wszechogarniającą atmosferą dostojeństwa, która udziela się syobrażonym przedmiotom w sposób równorzędny. Malarstwo Vilenchytsa jest swoistą grą z widzem, grą o jego spojrzenie. Poruszajac się w przestrzeni innych wystawionych obrazów dzieła Vladimira natychmiast je przechwytują. To efekt nieustającej gry pomiedzy łudzącym poczuciem realności przedmiotu, a dystansującym hieratyzmem kompozycji. To również efekt technicznego zabiegu, w którym artysta lubuje się od samego początku swojej twórczości. Kim jesteś, zdaje się pytać Vilenchyts wobec przetrwałeś setki lat księgi, wobec nienaruszonego zębem czasu obrazu, kim jesteś wobec kultury, którą możesz jedynie współtworzyć i której jesteś jedynie przemijającą cząstką?