Waldemar Świerzy był jednym z najwybitniejszych polskich plakacistów. Artysta zajmował się też ilustrowaniem książek i projektowaniem okładek płyt, kalendarzy i znaczków pocztowych. Był autorem obwolut do serii wydawniczej „Współczesna proza światowa" PIW-u. Opracowywał grafikę pawilonów polskich na międzynarodowych targach w: Nowym Jorku, Wiedniu, Pekinie, Casablance i Poznaniu.

Waldemar Świerzy studiował w latach 1947-1952 na Wydziale Grafiki w katowickiej filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u prof. Józefa Mroszczaka. W 1952 roku uzyskał pierwszy dyplom tejże uczelni. Był też jednym z jej najmłodszych wychowanków – naukę rozpoczął mając zaledwie 15 lat. W latach 50-tych pracował w Wydawnictwie Artystycznym i Graficznym. WAG był wówczas jednym z głównych ośrodków w Polsce kształtujących charakter polskiego plakatu. Twórczość Artysty to przykład krystalizowania się założeń nowej koncepcji plakatu, gruntownie zmieniających kanon reguł obowiązujących w teorii i praktyce plakatu od lat trzydziestych. Nastąpiło przede wszystkim znaczne rozluźnienie dość sztywnych zasad na rzecz swobodnej gry wyobraźni i warsztatu, głównie malarskiej proweniencji.

Od 1965 Waldemar Śwerzy wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (od 1996 ASP) w Poznaniu, uzyskując w niej kolejne stopnie akademickie, aż do profesora zwyczajnego (1987). W 1994 roku objął pracownię plakatu na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Artysta uczył też gościnnie w uczelniach zagranicznych: w Hawanie (1970), Meksyku (1979-1980), Berlinie Zachodnim (1985-1986), Kassel (1989-1990). Od 1966 jest członkiem AGI (Alliance Graphique International). W 1979 roku został przewodniczącym Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie. Impreza, organizowana co dwa lata przez Muzeum Plakatu w Wilanowie, została powołana w 1966 roku z inicjatywy przedstawicieli polskiej szkoły plakatu. Było to pierwsze na świecie biennale poświęcone sztuce plakatu.

Znakomite przygotowanie malarskie Waldemara Świerzego zaowocowało pojawieniem się prac o ogromnym ładunku walorów plastycznych i emocjonalnych. Jego indywidualny rozwój artystyczny związał się nierozerwalnie z ewolucją całego polskiego plakatu. Poszczególne fazy twórczości pokrywają się z okresami, jakie zaznaczyły się w rozwoju całej tej dziedziny sztuki.

Niezwykła pracowitość Artysty, zaowocowała potężnym dorobkiem – około 2 tysięcy plakatów. Są to przede wszystkim plakaty o tematyce kulturalnej: teatralne, filmowe, muzyczne, cyrkowe jak również plakaty propagujące sport i o wymowie społecznej. Wiele dzieł Waldemara Świerzego należy dzisiaj do klasyki plakatu światowego. Od początku Jego styl, pomimo wielu zmian koncepcji, prezentował cechy indywidualne, oparte na środkach malarskich, pełnym rozmachu kolorze, prostym i dosadnym przekazie. Jednym z głównych i bardzo ważnych motywów w plakacie Waldemara Świerzego był portret, który stanowił oryginalny cykl w jego twórczości. W 2006 roku Artysta podjął się namalowania na nowo „Pocztu królów polskich”.

Prace Waldemara Świerzego znajdują się m. in. w zbiorach Institute of Contemporary Art w Londynie, Kunstbibliothek w Berlinie, Ermitażu w Leningradzie, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Plakatu w Wilanowie oraz wielu innych muzeach na całym świecie.

Artysta zdobył liczne nagrody, m.in.:

1956 - Nagroda WAG-u im. Tadeusza Trepkowskiego

1959 - Grand Prix im. Henri de Toulouse-Lautreca na I Międzynarodowej Wystawie Plakatu Filmowego w Wersalu

1969 - Złoty medal na Biennale Sztuki w Sao Paulo

1975 i 1985 - I nagroda pisma „Hollywood Reporter”

1972 - Srebrny medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie

1976 - Złoty medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie

1977 - Złoty medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Lahti

1965, 1971, 1975, 1977, 1987, 1989 - Nagrody na Biennale Plakatu Polskiego w Katowicach

1997 - Tytuł doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie

Jak słusznie zauważa Zdzisław Szubert – „Umiejętność błyskotliwego formułowania postaci, umiejętność skrótu, zniekształcenia, deformacji, użycia koloru jest u niego mistrzowskie”.