Malarz, ilustrator książek i miniaturzysta nieidentyfikujący się z żadnym kierunkiem. Funkcjonuje na obrzeżach oficjalnej sztuki.Rzadko prezentuje swoje prace na wystawach. Odżegnuje się od wszelkich kierunków, tendencji i mód artystycznych. W jego perfekcyjnych pod względem technicznych obrazach można doszukać się wpływów XIX wiecznego symbolizmu, elegancji secesji i elementów surrealizmu. Świat wykreowany przez Włodka może wydać się prosty, nieskomplikowany. Nie ma jednak bardziej błędnego wyobrażenia o tej twórczości. Jego obrazyprzypominają rebusy, składają się zawsze z kilku warstw wizualno -znaczeniowych, które wzajemnie się przenikają. Ich treść jest ukryta znacznie głębiej. Znaczenie konstytuuje się między elementami różnych rzeczywistości. Pojawienia się w tej przestrzeni jakiegokolwiek jej atrybutu (owady, liście, fortepiany itp.) jest zawsze uzasadnione. Bowiem w tej twórczości rację bytu ma tylko to, co niesie z sobą jakieś znaczenia. Nawet ...wiatr unoszący sukienkę jest nośnikiem jakiegoś sensu. Każdy ruch, gest, wyraz twarzy jest tu wystudiowany, do końca przemyślany, nierzadko aż przerysowany, a wszystko po to, by był syntezą właśnie ruchu, gestu czy mimiki. Jest to malarstwo głęboko humanistyczne. Jest ono próbą dotarcia do wnętrza człowieka. próbą jego zrozumienia.
Mówi o człowieku w ogóle, o jego problemach, samotności, o sensie bytu.